انتظار
سودابه مهیجی

چه جمعه ای... چه غروب غریب و دلگیری...
                                                         چرا سراغی از این جمعه ها نمی گیری؟
مسافری که هنوز و همیشه در راهی!
                                                          کجای راه سفر مانده ای به این دیری؟
به پیشواز تو آغوش زندگی جان داد
                                                          بیا پیاده شو از این قطار تأخیری...
چقدر پیر شدی روی گونه هایم اشک!
                                                          تو سال هاست که از چشم من سرازیر...
چقدر ماندی در بند انتظار ای دل!
                                                          شدی شبیه دیوانگان زنجیری...
چقدر شاعر مفلوک! قلبت از سنگ است
                                                          چطور از غم دوری او نمی میری...


منبع: اشارات، شماره 121، صص 221 – 223.

امام مهدی علیه السّلام فرمودند:
 
 هر یک
 از شما باید عملى را انجام دهد که سبب نزدیکى به ما و جذب محبّت ما گردد؛ و
 باید دورى کند از کردارى که ما نسبت به آن، ناخوشایند و خشمناک مى باشیم، 
پس چه بسا شخصى در لحظه اى توبه کند که دیگر به حال او سودى ندارد و نیز او
 را از عِقاب و عذاب الهى نجات نمى بخشد.
 
 بحارالأنوار: ج 53، ص 176


																		

دلم هوای تو کرده، هوای آمدنت
صدای پای تو می آید، صدای آمدنت

بهار با تو می آید به خانه ی دل ما
قدم به خانه ی ما نِه، صفای آمدنت

بیا که خوانده برایم از کودکی مادر
همیشه در دل شب، قصه های آمدنت

دگر ز روز و شب و ماه و سال بگذشته
تمام عمر نشستم به پای آمدنت

چقدر وعده ی وصل تو را به دل بدهم
چقدر...

منبع :khorshidepenhan.h.mihanblog.com/page/3